Mijn Dadi Jaan ( grootmoeder) in Pakistan komt al een tijdje haar slaapkamer niet meer uit. Soms staat ze op uit haar grote bed en loopt ze naar de badkamer om naar het toilet te gaan, een paar stappen verder. Dat lukt haar nog zelfstandig, als ze de leuning van een stoel vast houdt. Ze is oud geworden. Niemand weet exact hoe oud ze is, omdat in haar tijd geboortes niet werden bijgehouden.
Mijn vader wil bij haar zijn nu ze zo oud is geworden. Hij blijft zeker nog tot juni in Pakistan.
Voor mijn tante, die in hetzelfde huis woont als mijn grootmoeder, was het zwaar om alleen voor haar te zorgen. Ze moest ook nog haar eigen kinderen opvoeden, het huishouden, koken, tijd voor haar zelf.
Ik ben blij dat mijn vader in Pakistan is. Nu we weten dat Corona bijna overal ter wereld is verspreid. Pakistan ligt tussen twee landen die zwaar getroffen zijn : China en Iran. Op het nieuws las ik echter twee weken geleden dat er amper besmettingen waren in Pakistan. Vreemd. Ik heb Chinezen gezien toen ik op reis was in Pakistan. En ook sjiitische moslims gingen op bedevaart naar Iran. Hebben zij geen Corona meegenomen naar Pakistan?
Mijn vader maakte zich zorgen toen hij hoorde dat de maatregelen in België best ernstig zijn. Ik maakte me ook zorgen om de mensen in Pakistan. Wat als daar ook het virus uitbreekt? Pakistan is dicht bevolkt. Mensen leven zo dicht op elkaar, je kunt je niet zomaar opsluiten in huis zoals hier. Verschillende generaties leven in eenzelfde huis.
In de krant las ik dat experten hun hart vasthouden als Corona ook in Zuid-Azië slachtoffers maakt. In Pakistan is er niet meer geïnvesteerd in de zorgsector.
Mijn moeder en ik belden met mijn vader. Dat hij voorzorgsmaatregelen moet nemen. Ook al zijn er nog niet veel besmettingen – beter te vroeg dan te laat.
Handen wassen met die oude traditionele zeep die ontsmettend is. Geen bezoek meer toelaten, geen kinderen bij mijn grootmoeder. Niemand mag in het bed van mijn grootmoeder slapen. Hoe leg je zo’n maatregelen op in het chaotische Pakistan?
Mijn tante is het gewoon dat er heel de tijd bezoek binnen- en buiten wandelt. Huisgenoten lopen kamers in en uit. Mijn grootmoeder is nooit alleen op haar oude dag.
Mijn familie had ons al vast op het hart gedrukt dat ze niet naar buiten gaan als het niet nodig is. Ze vertelden me dat de bevolking in Pakistan er niet echt van wakker ligt. Ook al is er niets anders op het nieuws. Mensen spreken nog gewoon af met elkaar en nemen geen afstand van elkaar.
Ik hoop dat ze gelijk hebben. Want ik wil niet weten wat er gebeurt als het coronavirus Pakistan en India in de greep heeft.
PS : Ondertussen is er complete lock-down sinds een 5-tal dagen. Als je met de motor rijdt, krijgt je slaag met een Ali Baba- stokje van de politie.
